-
1 podporządkować
глаг.• подчинить• подчинять• покорять* * *podporządkowa|ć\podporządkowaćny сов. подчинить;\podporządkować sobie подчинить себе
+ uzależnić* * *podporządkowany сов.подчини́тьpodporządkować sobie — подчини́ть себе́
Syn: -
2 podporządk|ować
pf — podporządk|owywać impf Ⅰ vt 1. (opanować) to subdue [kraj, naród]; to gain control over [instytucję, organizację]- podporządkować kogoś swojej woli to bend sb to one’s will- podporządkować sobie kościół/partię to gain control over a Church/a party2. (uzależnić) to subordinate [sztukę, procedury] (czemuś to sth)- podporządkowywać prawo czyimś interesom to bend the law to suit sb- podporządkować wojsko władzy cywilnej to bring the army under civilian control- gospodarka jest całkowicie podporządkowana ideologii the economy is entirely subordinated to ideological considerations- teraz wszystko jest podporządkowane dziecku now everything revolves around the babyⅡ podporządkować się — podporządkowywać się to submit, to yield (komuś/czemuś to sb/sth)- podporządkować się czyjejś woli/decyzji to submit a. yield to sb’s will/decision- podporządkowywać się autorytetom to submit to authority- ona nie podporządkowuje się modom she doesn’t follow fashions- on się nie umie podporządkować he’s unable to take orders a. submit to disciplineThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > podporządk|ować
-
3 rzucać
impf ⇒ rzucić* * *1. (-cam, -casz); perf - cić; vt(piłkę, kamień) to throw; (cień, kostkę, spojrzenie) to throw, to cast; (rodzinę, dom) to abandon, to desert; (chłopaka, dziewczynę) to drop, to jilt; (palenie, wódkę, pracę) to quit; (uwagę, słówko) to throw in2. vi(o autobusie, o samochodzie) to tossrzucać czar lub urok — to cast a spell
* * *ipf.1. + Acc. l. Ins. (= ciskać) throw, cast; ( z dużą siłą) fling, hurl; ( jak najdalej w danym kierunku) project; (piłkę baseballową, kamień) pitch; (= podrzucać) toss; (= zrzucać) dash, dump, chuck ( sth somewhere); rzucać piłkę do kogoś throw a ball to sb; rzucać piłką w kogoś throw a ball at sb; rzucać karty na stół ( kończąc grę) chuck in one's hand; rzucać kośćmi cast l. roll dice; rzucać monetą toss l. flip a coin ( o coś for sth); rzucać kotwicę żegl. cast l. drop anchor; rzucać młotem sport put the shot.2. przen. rzucać cień na kogoś/coś cast a shadow on sb/sth; rzucać coś w kąt (= przestać się zajmować czymś) cast sth aside; rzucać gromy na kogoś/coś thunder against sb/sth; rzucać komuś kłody pod nogi put a spoke in sb's wheel; rzucać komuś rękawicę fling l. throw down the gauntlet to sb; rzucać (w kogoś) mięsem pot. hurl abuse at sb; rzucać obelgi hurl insults; rzucać światło na coś cast l. throw l. shed light on sth; rzucać snop światła na coś project l. throw a beam of light on l. onto sth; ten fakt rzuca (nowe) światło na sprawę this fact sheds a new light on the issue; rzucać przezrocze na ekran project a slide on a screen; rzucać komuś ukradkowe spojrzenie cast a furtive glance at sb; rzucać słowa na wiatr speak idly; rzucać myśl l. pomysł come up with an idea.3. (= wywoływać jakiś stan) rzucać na kogoś oskarżenia throw accusations at sb; rzucać na kogoś podejrzenie throw suspicion on sb; rzucać na kogoś oszczerstwa cast aspersions on sb; rzucać na kogoś czary cast a spell on sb; rzucać klątwę na kogoś put a curse on l. upon sb; rel. pronounce an anathema upon sb; rzucać pierwszy kamień Bibl. (= rozpoczynać oskarżenia) cast the first stone.4. (= potrząsać, poruszać gwałtownie) jerk, throw about, fling about, toss (about); ( o pojeździe) (= szarpać, trząść się) jerk, jolt, bump; rzucać głową toss l. jerk one's head; rzucać rękami trash about with one's arms; samochód rzucał na wyboistej drodze the car jolted on the bumpy road.5. (= przewracać, szarpać) rzucać kogoś na ziemię fling l. hurl sb to the ground; rzucać kimś o coś fling l. hurl sb against sth; rzucać kogoś na kolana (przen. (= upokorzyć, podporządkować sobie)) bring sb to his l. her knees; rzucać kogoś na głęboką wodę (przen. (= postawić przed kimś trudne zadanie)) throw l. pitch sb in at the deep end; fale rzucały statkiem na wszystkie strony the waves tossed the ship to and fro.6. (= wysyłać, wyprawiać) rzucać oddziały do walki send troops into battle; rzucać coś na rynek launch sth on the market; rzucać swój kraj w wir wojny precipitate one's country into war.7. (= porzucać) abandon, forsake, desert; pot. drop, chuck (in), jack (in); rzucić żonę/męża abandon one's wife/husband; rzucić rodzinę/przyjaciół forsake one's friends/family; rzuciła swojego chłopaka she chucked her boyfriend; rzuciłem robotę I chucked in my job; rzucę to wszystko w diabły pot. I'm going to jack it all in.8. (= zrywać z nałogiem) give ( sth) up; pot. kick ( sth); rzucać palenie/picie give up smoking/drinking.10. (= przerzucać) throw; rzucać most przez rzekę throw a bridge across the river.11. pot. (= podawać) chuck; rzuć mi gazetę chuck me the paper.ipf.1. (= skakać w dół) plunge, jump, throw o.s.; rzucać się z urwiska do morza plunge over a cliff into the sea.2. (= kierować się gdzieś pędem) dart, dash, rush, start, lunge, fling o.s., hurl o.s.; rzucić się do ucieczki bolt; dart away; make a bolt l. dash l. run for it; rzucać się do walki fling o.s. into battle; rzucać się naprzód leap forward, lunge forward; rzucać się komuś na pomoc rush to sb's rescue.3. rzucać się w oczy stand out; be conspicuous; pot. stick out (like a sore thumb); stick out a mile.4. (= miotać się) toss about l. around, jerk about l. around.5. (= atakować) throw o.s. l. one's weight (na kogoś/coś at sb/sth); go (na kogoś/coś at l. for sb/sth); ( o drapieżniku) pounce (na kogoś/coś on l. upon sb/sth); rzucać się komuś do gardła go at sb's throat; rzucił się na nią z nożem he went for her with a knife; rzucać się na wroga go at the enemy; rzucać się z motyką na słońce przen. bite off more than one can chew.6. (= padać, przypadać ciałem) rzucać się komuś w ramiona fling o.s. into sb's arms; rzucać się na kolana go down on one's knees; rzucać się do czyichś stóp throw o.s. to sb's feet.7. pot. (= sprzeciwiać się, awanturować się) kick up a fuss l. row l. stink; nie rzucaj się! take it easy!8. pot. rzucać się na coś (= oddawać się czemuś z zapałem) pitch into sth; rzuciliśmy się na jedzenie we pitched into the food.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rzucać
-
4 subject
1. ['sʌbdʒɪkt] n( matter) temat m; ( SCOL) przedmiot m; ( of kingdom) poddany(-na) m(f); ( LING) podmiot m2. [səb'dʒɛkt] vtto subject sb to sth — poddawać (poddać perf) kogoś czemuś
to be subject to — (law, tax) podlegać +dat; ( heart attacks) być narażonym na +acc
to change the subject — zmieniać (zmienić perf) temat
* * *1. adjective((of countries etc) not independent, but dominated by another power: subject nations.) podbity, podległy2. noun1) (a person who is under the rule of a monarch or a member of a country that has a monarchy etc: We are loyal subjects of the Queen; He is a British subject.) poddany2) (someone or something that is talked about, written about etc: We discussed the price of food and similar subjects; What was the subject of the debate?; The teacher tried to think of a good subject for their essay; I've said all I can on that subject.) temat3) (a branch of study or learning in school, university etc: He is taking exams in seven subjects; Mathematics is his best subject.) przedmiot4) (a thing, person or circumstance suitable for, or requiring, a particular kind of treatment, reaction etc: I don't think her behaviour is a subject for laughter.) przedmiot5) (in English, the word(s) representing the person or thing that usually does the action shown by the verb, and with which the verb agrees: The cat sat on the mat; He hit her because she broke his toy; He was hit by the ball.) podmiot3. [səb'‹ekt] verb1) (to bring (a person, country etc) under control: They have subjected all the neighbouring states (to their rule).) podporządkować sobie2) (to cause to suffer, or submit (to something): He was subjected to cruel treatment; These tyres are subjected to various tests before leaving the factory.) poddawać•- subjective
- subjectively
- subject matter
- change the subject
- subject to -
5 uje|ździć
pf — uje|żdżać impf vt 1. Jeźdz. to break in [mustanga, konia] 2. (ubić nawierzchnię) to compact [drogę, stok narciarski]- ledwo ujeżdżona droga a road with a scarcely compacted (metalled) surface3. pot. (podporządkować sobie) to settle [sb’s] hash pot.- ujeździł swego szefa w kilka miesięcy in a few months he managed to settle his boss’s hashThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uje|ździć
-
6 ukr|ócić
pf — ukr|acać, ukr|ócać impf vt 1. (ograniczyć) to curb [inflację, przekupstwo, władzę]; (przerwać) to put an end to, to suppress [działalność, protesty, pogłoski] 2. (podporządkować sobie) to subdue [rebeliantów, krnąbrne dziecko]The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ukr|ócić
-
7 zapan|ować
pf — zapan|owywać impf vi 1. (podporządkować sobie) to control vt- nauczyciel nie potrafił zapanować nad klasą the teacher couldn’t control his pupils- policja usiłowała zapanować nad sytuacją the police tried to control the situation2. przen. (zachować spokój) to control vt- zapanować nad emocjami/reakcjami to control one’s emotions/reactions- zapanować nad sobą to control oneself3. (nastąpić) [cisza, spokój, ciemność] to fall- w mieście zapanowała panika panic broke out in townThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zapan|ować
-
8 ujarzmiać
-
9 gefügig
[sich ( dat) ] jdn \gefügig machen podporządkować [sobie] kogoś -
10 podporządkowywać
impf ⇒ podporządkować* * *-uję, -ujesz, -ać; perf; vt* * *ipf.subordinate, subjugate; ( sobie) enslave, bring under manage, subject.ipf.submit, conform, acquiesce (komuś, czemuś to sb/sth) abide (komuś, czemuś by sb/sth) knuckle (komuś, czemuś under sb/sth) toe the line, step into line.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > podporządkowywać
-
11 podporządkowywać
podporządkowywać sobie unterwerfen;podporządkowywać się sich unterordnen
См. также в других словарях:
owinąć sobie — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}koło [wokół] (małego) palca {{/stl 13}}{{stl 7}} podporządkować sobie kogoś całkowicie, uzależnić od siebie sprytnymi zabiegami, podstępem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Doradcy owinęli sobie prezesa koło małego palca … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
podporządkowywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, podporządkowywaćowuję, podporządkowywaćowuje, podporządkowywaćany {{/stl 8}}– podporządkować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, podporządkowywaćkuję, podporządkowywaćkuje, podporządkowywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
łeb — m IV, D. łba, C. łbu, Ms. łbie; lm M. łby 1. «głowa zwierzęcia, szczególnie dużego» Łeb konia, krowy. ∆ Kocie łby «bruk ułożony z okrągłych, nietłuczonych kamieni» □ Koń ma duży łeb, niech się martwi. 2. «pogardliwie, rubasznie lub potocznie o… … Słownik języka polskiego
ująć — dk Xc, ujmę, ujmiesz, ujmij, ujął, ujęła, ujęli, ujęty, ująwszy ujmować ndk IV, ująćmuję, ująćmujesz, ująćmuj, ująćował, ująćowany 1. «wziąć, uchwycić coś ręką, rękami lub narzędziem; dawniej: objąć kogoś» Ująć młot obiema rękami, w obie ręce.… … Słownik języka polskiego
wejść — dk, wejdę, wejdziesz, wejdź, wszedł, weszła, weszli, wszedłszy wchodzić ndk VIa, wejśćdzę, wejśćdzisz, wchodź, wejśćdził 1. «idąc, posuwając się naprzód, dostać się dokądś, do wnętrza czegoś, znaleźć się gdzieś, przekroczyć jakieś granice,… … Słownik języka polskiego
prowadzić — 1. Coś do niczego nie prowadzi «coś nie osiąga, nie wywołuje żadnego skutku, coś nie ma sensu; coś mija się z celem»: Oburzanie się i wylewanie złości do niczego nie prowadziło, trzeba było pomyśleć, co robić. R. Antoszewski, Kariera. 2.… … Słownik frazeologiczny
stopa — 1. Być z kimś na jakiejś stopie «być z kimś w jakichś stosunkach»: Antek plótł trzy po trzy, widać było, że jest z tymi pannami na przyjacielskiej stopie. J. Iwaszkiewicz, Sława. 2. Mieć kogoś, coś u swoich stóp a) «podporządkować sobie kogoś lub … Słownik frazeologiczny
buzia — ż I, DCMs. buzi; lm D. buź a. buzi 1. «usta, zwłaszcza dziecięce lub dziewczęce (często z odcieniem pieszczotliwym, żartobliwym)» Otworzyć, rozdziawić buzię. Skrzywić buzię w podkówkę. Wetknąć palec w buzię. ◊ Buzia w ciup «usta ściągnięte,… … Słownik języka polskiego
opanować — dk IV, opanowaćnuję, opanowaćnujesz, opanowaćnuj, opanowaćował, opanowaćowany opanowywać ndk VIIIa, opanowaćowuję, opanowaćowujesz, opanowaćowuj, opanowaćywał, opanowaćywany 1. «zdobyć władzę nad czymś; zawładnąć» Opanować miasto, kraj. 2.… … Słownik języka polskiego
owijać — ndk I, owijaćam, owijaćasz, owijaćają, owijaćaj, owijaćał, owijaćany owinąć dk Vb, owijaćnę, owijaćniesz, owiń, owijaćnął, owijaćnęła, owijaćnęli, owijaćnąwszy «okręcać coś czymś dookoła, okrywać, osłaniać czymś kogoś lub coś ze wszystkich stron; … Słownik języka polskiego
